Ten głos…

Siedziała na dziecięcym krześle przy swoim malutkim stole. Przy pomocy kartki, farbek, nożyczek i odrobiny brokatu chciała stworzyć z tego zwykłego, szarego kartonika coś wyjątkowego, co podsunęła jej dziecięca wyobraźnia. W pewnym momencie zwątpiła w swoje umiejętności – uznała, że sobie nie poradzi, podeszła więc do swojej mamy i zapytała, czy ta nie zechciałaby jej w tym pomóc.

W danej chwili jednak jej mama była bardzo zajęta, więc dziewczynka w odpowiedzi usłyszała, że musi chwileczkę zaczekać. Kiedy mamie udało się uporać ze swoimi zadaniami i w końcu znalazła chwilę, zapytała swoją córeczkę:

– Skarbie, jestem gotowa i teraz możemy się zająć twoim problemem, w czym chciałaś żebym ci pomogła?

Odpowiedź mile ją zaskoczyła.

– W niczym mamusiu, już w niczym, bo ja jestem mądrą dziewczynką i poradziłam sobie sama.

Jestem mądrą dziewczynką i poradziłam sobie sama.

Choć te słowa wypowiedziało dziecko, ten głos wewnętrzny nie był głosem dziecka. Ten głos był głosem mamy. On był moim głosem. To nie jest wymyślona historia, lecz moja rzeczywistość. To właśnie ja często powtarzam mojej córce, żeby mimo trudności zwyczajnie próbowała, bo jest mądrą dziewczynką i na pewno sobie poradzi.

Chciałabym Ci tą historią uświadomić, że to jak zwracamy się do swoich dzieci, ma ogromne znaczenie. Bo na pewnym etapie życia Twój głos, stanie się ich własnym głosem wewnętrznym.

Niezależnie od tego na jakim etapie jest Twoje dziecko, Twoje słowa mają ogromną moc i wpływają na to, jak ono postrzega samo siebie. Twoje słowa mogą być w przyszłości niczym wiatr, który dmucha w żagle i pozwala dryfować Twojemu dziecku na pełnym morzu życia, lecz ich niewłaściwy dobór może sprawić, że “dorosłe” już dziecko stanie się wrakiem okrętu dryfującym na mieliźnie “zwątpienia” w poczuciu bycia niewystarczającym i to uczucie może z nim zostać do końca życia.

Słowa mają ogromną moc – mogą niszczyć lub wzmacniać. Pamiętajmy o tym.